Bizantyjski krzyż procesyjny, VI w. n.e.

Miejsce: Cesarstwo Bizantyjskie, Konstantynopol

Czas powstania: Czasy panowania cesarza Justyniana, ok. 527-565 r. n.e.

Materiał: brąz

Wymiary: wys. 36 cm, szer. 27,5 cm

Waga: ok. 400 gr

Proweniencja: prywatna kolekcja z USA należąca do G. Karakoulian’a, Torrence, Kalifornia. Wcześniej w prywatnej brytyjskiej kolekcji.

Świetlny krzyż z napisem „in hoc signo vinces” (pod tym znakiem zwyciężysz) cudem ukazał się rzymskiemu cesarzowi Konstantynowi przed bitwą pod mostem Mulwijskim. Jego zwycięstwo nad szwagrem i współcesarzem Maksencjuszem oraz późniejsze nawrócenie na chrześcijaństwo wywarło głęboki wpływ na bieg cywilizacji zachodniej.

Termin bizantyjski jest powszechnie używany od XIX wieku w odniesieniu do średniowiecznego, greckojęzycznego Cesarstwa Rzymskiego, którego stolicą był Konstantynopol. Przez większość swojej historii było znane ówczesnym ludziom Zachodu jako Imperium Greków, ze względu na dominację języka i kultury greckiej. Należy jednak pamiętać, że Bizantyjczycy sami siebie nazywali po prostu Cesarstwem Rzymskim. Ponieważ epoka bizantyjska jest okresem w dużej mierze stworzonym przez historyków, nie ma zgody co do tego, kiedy dokładnie się zaczyna. Wielu za jej początek uważa wstąpienie na tron cesarza Konstantyna Wielkiego, który przeniósł cesarską stolicę do wspaniałego miasta Bizancjum, które przemianował na Konstantynopol, nazywany też Nowym Rzymem. Inni za prawdziwy początek uważają panowanie Teodozjusza I (379-395 r. n.e.), kiedy chrześcijaństwo oficjalnie wyparło wierzenia pogańskie. Jeszcze inni uczeni datują początek ery bizantyjskiej na okres, kiedy nastąpił trwały podział między wschodnią i zachodnią częścią imperium.

Podczas gdy chrześcijaństwo zastąpiło bogów starożytności, tradycyjna kultura klasyczna nadal kwitła. Językami uczonych klas były greka i łacina. Zanim perskie i arabskie najazdy zniszczyły większość jego wschodnich posiadłości, terytorium bizantyjskie rozciągało się na południe aż do Egiptu. Po ustaniu okresu ikonoklazmu  w IX wieku nastąpił drugi rozkwit kultury bizantyjskiej, który trwał do czasu, gdy Konstantynopol został tymczasowo zajęty przez krzyżowców z zachodu w XIII wieku. W tym czasie chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się również na ziemie słowiańskie na północy. W 1453 roku Konstantynopol ostatecznie został zdobyty przez Turków osmańskich, definitywnie kończąc epokę Cesarstwa Bizantyjskiego po ponad 1100 latach jego istnienia. Niezależnie od tego, kiedy się zaczęło, Cesarstwo Bizantyjskie było nośnikiem greckiej i rzymskiej kultury w epoce średniowiecza i wczesnego renesansu, tworząc złoty wiek kultury chrześcijańskiej, która do dziś trwa w prawach i rytuałach obrządku wschodniego. Sztuka i kultura bizantyjska była uosobieniem luksusu, łącząc najlepsze elementy z tradycji artystycznych zarówno Wschodu, jak i Zachodu.
Obiekt prezentowany na wystawie "Ars Eucharistica. Sztuka w służbie Eucharystii" w Muzeum Diecezjalnym w Kielcach.

Wszystkie nasze obiekty sprzedawane są wraz z międzynarodowym certyfikatem autentyczności w języku polskim i angielskim oraz fakturą VAT. W cenie zawarta jest aktualna wycena niezależnego rzeczoznawcy i dokładny opis naukowy.

Darmowa dostawa na terenie Polski.